Αντιμέτωποι στο ίδιο στρατόπεδο...

 

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΟΙ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ

Δυστυχώς στη σημερινή εποχή τα ποσοστά των διαζυγίων ολοένα και αυξάνονται. Αυτό το συναντάμε ιδιαίτερα στα νιόπαντρα ζευγάρια που η κλιμάκωση των ποσοστών γίνεται όλο και πιο επικίνδυνη. Πλέον μόνο τρία στα δέκα ζευγάρια καταφέρνουν να παραμείνουν παντρεμένα.

Ειδικά τώρα που μπήκαμε στην εποχή του Υδροχόου και κατ’ επέκταση στη νεωτεριστική εποχή, της επανάστασης, των καινοτόμων δράσεων, της έξαρσης της τεχνολογίας και του βιομηχανοποιημένου τρόπου ζωής, οι συνθήκες γίνονται εξαιρετικά αντίξοες.
Το διαζύγιο προέρχεται από το ρήμα «διαζεύγνυμαι» που σημαίνει διαχωρίζομαι, αποχωρίζομαι, λαμβάνω διαζύγιο από την πρότερη κατάσταση της «σύζευξις» που είναι η ένωση μέσω του γάμου, η ένωση του ζεύγους.
Παλαιότερα, οι κοινωνικές πιέσεις συνέδεαν το ζευγάρι, όμως τώρα αυτές έχουν εξαλειφθεί και σε συνδυασμό με τις λάθος επιλογές λόγω των διαφορών στη συναισθηματική νοημοσύνη που έχουν τα δύο φύλα, τα ζευγάρια οδηγούνται στη ρήξη των δεσμών.
Τα κορίτσια από μικρή ηλικία δέχονται περισσότερα ερεθίσματα από την οικογένεια, γιατί οι γονείς και ιδιαίτερα οι μητέρες χρησιμοποιούν στα κορίτσια περισσότερες λέξεις που προκαλούν συγκίνηση, παρά στα αγόρια. Επιπλέον, η λεκτική τους ικανότητα είναι πιο ανεπτυγμένη και έτσι αποκτούν μεγαλύτερη εμπειρία, στην περιγραφή και την εκδήλωση των συναισθημάτων τους, σε αντίθεση με τα αγόρια.
Μεγαλώνοντας τα κορίτσια απομακρύνονται από μια μελλοντική διαμάχη και έπειτα εκδικούνται, ενώ τα αγόρια επιτίθενται. Έτσι λειτουργούν και στην ενήλικη ζωή τους. Οι γυναίκες φοβούνται τη διάλυση μιας σχέσης, ενώ οι άντρες απειλούνται από το να χάσουν την ανεξαρτησία τους. Οι γυναίκες παρουσιάζουν μεγαλύτερη ένταση στα συναισθήματά τους, έτσι χαρακτηρίζονται πιο «συναισθηματικές».
Τέλος, οι γυναίκες επιδιώκουν την κουβέντα, για να λύσουν τυχόν προβλήματα μέσα στη σχέση ή το γάμο τους, σε αντίθεση με τους άντρες που εμφανίζονται υπεραισιόδοξοι. Όμως , όπως και να έχουν τα πράγματα, πρέπει να υπάρχουν αμοιβαίες υποχωρήσεις και να αφουγκράζεται ο ένας τα προβλήματα του άλλου.

«Πάμε μαζί κι ας μας λιθοβολούν, κι ας μας φωνάζουν ονειροβάτες.
Χτίζουμε, ονειρευόμαστε και τραγουδάμε»
(Οδυσσέας Ελύτης)

Άρθρο της Έλενας Παλιάτσου, φιλολόγου, με ειδίκευση στη σχολική ψυχολογία.