Υπάρχει μία θεωρία που λέει " η γυναίκα δεν περιορίζεται". Όλα ξεκίνησαν από το προπατορικό αμάρτημα.
Μία ωραία ημέρα κάνει την εμφάνιση του το φίδι " η αντίδραση στο καλό ". Η Εύα δεν θέλει να περιορίζεται και θέλει να δοκιμάσει το Κακό, για να βιώσει το Καλό.
Είναι όμως απερίσκεπτη. Δίνει και στον Αδάμ να δοκιμάσει, όμως αυτός δεν διαθέτει την δύναμη της Γνώσης.
Εκείνη την στιγμή διαταράσσεται η ισορροπία ανάμεσα στο Καλό και στον Κακό, καθώς ο Θεός επιζητά την αρμονία ως προς την Αρχή.
Δεν υπάρχει το Καλό, χωρίς να " μιλήσεις με το Κακό " και το αντίστροφο.
Η Αφροδίτη στους Ιχθύς μεταφέρει το μήνυμα ότι μπορεί να επέλθει η συγχώρεση. Η ανθρώπινη συγχώρεση, που δημιουργεί την προσφορά.
Η Αφροδίτη εδώ, παίζοντας το ίδιο παιχνίδι με τον Παράδεισο, λειτουργεί με την αυταπάτη. Την Λύτρωση.
Σε καρμικό επίπεδο το τέλος του αμαρτήματος με βοηθό τον Ποσειδώνα. Αυτός όμως ως Νερό, την στρέφει στο συναίσθημα. Το συναίσθημα όμως σε " ενώνει με το Ψυχικό Κακό " , αφού ερωτεύεται τα συναισθήματα. Είναι ευάλωτη.
Την αναζητά το Κακό με το συναίσθημα του Μάγου, μία άλλη όψη του Διαβόλου, και της μιλά για την " αμίλητη"* Αγάπη.
Ναι, έτσι παίζεται το Παιχνίδι, το παιχνίδι κάποτε θα τελειώσει, όταν θα διαπιστώσει ότι ο Έρωτας είναι πικρός.
** Ένας στίχος από ένα τραγούδι από τους Τερμίτες.
ΣΕΛΗΝΗ
Μεταφυσική Αστρολόγος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου