Μια από αυτή την δοκιμασία που θα αναλυθεί γίνεται με στοιχεία αποσυμβολισμού και φανερώνει το ζώδιο του Καρκίνου.
Ας πούμε λίγα λόγια για το μύθο.
Ο Ευρυσθένης αναθέτει τον Οδυσσέα να πιάσει την χρυσοκέρατη ελαφίνα της Αρτέμιδος. Καθώς περπατούσε στην πεδιάδα σε ένα θάμνο συνάντησε την ελαφίνα.
Η θεά Άρτεμη που είναι κόρη της Σελήνης του είπε ότι '' η ελαφίνα είναι δική μου ''.
Αλλά και η Διάνα, η κυνηγός των Ουρανών, θεωρούσε ότι ήταν δικιά της. Ο Ηρακλής παρακολουθούσε τον τσακωμό και παραξενεύτηκε που τσακώνονταν για ένα ελάφι. Άκουσε μια φωνή που έλεγε '' η ελαφίνα δεν ανήκε σε καμιά από τις δύο παρά μόνο σε μένα, μόνο στο Θεό - Ήλιο - Απόλλωνα, και στο Ιερό που βλέπεις το βουνό πηγαίνετε να τη φέρεις και εκεί.
Η Άρτεμις και η Διάνα τον παραπλανούσαν τον Ηρακλή με διάφορα τεχνάσματα και αυτό γινόταν ξανά και ξανά. Ένα χρόνο ακολούθησε την ελαφίνα, βλέποντας αμυδρά τη μορφή της να χάνεται η τελευταία μέσα στα δάση.
Την κυνηγούσε από δάσος σε δάσος, από πεδιάδα σε πεδιάδα, από βουνό σε βουνό, όπου ξαφνικά την είδε να είναι ξαπλωμένη στη χλόη, να κοιμάται, ήταν κουρασμένη από το ανελέητο κυνηγητό.
Αθόρυβα ο Ηρακλής με ένα βέλος την πλήγωσε στο πόδι. Πήγε κοντά της, αυτή δεν έκανε καμία κίνηση, την πήρε στην αγκαλιά του ακουμπώντας τη στην καρδιά του.
Ο Ηρακλής συλλογίστηκε τι είχε περάσει αυτό το χρονικό διάστημα, κυνηγώντας τη ένα από βουνό δοκιμασίες και σκέφτηκε ότι είναι δικιά του.
Εκεί άκουσε τη φωνή του Θεού να του λέει '' Η ελαφίνα δεν ανήκει σε κανέναν άνθρωπο κι αν είναι υιός του Θεού '' .
Ο Ηρακλής πήγε την ελαφίνα στο ιερό των Μυκηνών και την έβαλε στο κέντρο του Ναού.
Ο Ηρακλής ξανασκέφτηκε ότι μετά από τόσες δοκιμασίες ήταν δικιά του. Τον άκουσε η Άρτεμις και του είπε '' η ελαφίνα είναι δικιά μου, την είδα την μορφή της στη γη και στο νερό ''.
Ο Θεός Ήλιος απάντησε '' η ελαφίνα είναι δική μου γιατί το πνεύμα της είναι αιώνες δικό μου ''.
Τότε κάλεσε τη Διάνα να εισέλθει στον ιερό ναό και είδε την μορφή εκείνου που ήταν η ελαφίνα να στέκεται πεθαμένη.
Ο θεός Ήλιος είπε '' έφερε την ελαφίνα στην αγκαλιά του ακουμπισμένη πάνω στην καρδιά του και τώρα βρίσκει ανάπαυση στο ιερό ετούτο τόπο ''.
Ο Καρκίνος λέγεται και κάβουρας που στάλθηκε από τη Ήρα για να δαγκώσει το πόδι του Ηρακλή. Συμβολίζει τον προορισμό της φυσικής ενσαρκώσεως, ο Καρκίνος είναι η φυσική ενσάρκωση. Ενοποίηση μέσα από το σώμα της μορφής και της ψυχής.
Το ζώδιο του Καρκίνου είναι μία Πύλη.
Η αντίθεση Πύλη είναι του Αιγόκερω που είναι η Πύλη προς τη πνευματική ζωή. Ο Αιγόκερως σχετίζεται με το βουνό και αυτό βλέπουμε τους ναούς και τους μοναχούς που κατοικούν εκεί.
Η μία Πύλη το ανθρώπινο αποτέλεσμα και εμπειρία στο φυσικό πεδίο, ενώ η άλλη Πύλη είναι η σημαντική συνείδηση, το ανώτερο σημείο, η τελειοποίηση.
Συμπεραίνουμε ότι έρχεται στο Καρκίνο, τελειώνει στον Αιγόκερω.
Υπάρχει στο μυστικισμό και κάτι άλλο που λέγεται και δείχνει τον Ιησού να δίνει δύο κλειδιά στο Πέτρο που αποσυμβολίζονται ως κλειδιά του Ουρανού και της Γης. Ουσιαστικά αναπαριστά τις δύο Πύλες που προαναφέραμε.
Η πύλη του '' ανθρώπου '' όταν ψυχή κατέρχεται στη Γη για να ενωθεί με το σώμα που στον Εσωτερισμό αποκαλείται ως '' πνευματικός θάνατος ''
Στον Αιγόκερω που ονομάζεται και πύλη του '' Θεού '' η ψυχή απέρχεται προς τον Ουρανό.
Ο κάβουρας ζει μισό στη γη και μισό μέσα στο νερό. Η ψυχή κατοικεί μέσα στο φυσικό σώμα, να ζει στο νερό οπότε συμβολίζει την συναισθηματική φύση.
Ο Καρκίνος κυβερνιέται από τη Σελήνη.
Οι άνθρωποι που γεννήθηκαν στο ζώδιο του Καρκίνου είναι ευαίσθητη, συγκινούνται εύκολα και τους αρέσει να κρύβονται.
Ο κάβουρας είναι ευαίσθητος είναι είναι δύσκολο να εξηγηθεί και να αναλυθεί και συνάμα δόλιος, ακαθόριστος που δύσκολα τον καταλαβαίνει κανείς.
Ο Καρκίνος επίσης σχετίζεται και με την οικία αλλά και με την μητέρα. Ανήκει στους προσωπικούς Πλανήτες και στο συναίσθημα.
Ενώ ο Αιγόκερως αντιπροσωπεύει την ομάδα.
Ο Καρκίνος είναι η ζωώδη ψυχή, ενώ ο Αιγόκερως φέρει την Συμπαντική Ψυχή.
Ο Μύθος έχει σχέση με το ένστικτο, την διάνοια και την ενόραση.
Είναι διάφορες μορφές της συνειδήσεως και τις αντιδράσεις του και το κόσμο μέσα στο οποίο ο άνθρωπος βρίσκει τον εαυτό του. Ο άνθρωπος να μην ξεχνάμε ότι είναι ζώο και λειτουργεί με το ένστικτο και έχει και ενστικτώδης αντιδράσεις στο περιβάλλον του.
Για αυτό την διεκδικεί Άρτεμις, η Σελήνη που εξουσιάζει την μορφή, θέλει για δική της την ελαφίνα.
Ο άνθρωπος είναι όμως και λογικός μπορεί να αναλύει, να κριτικάρει και να κατέχει την γνώση, την διανοητική σύλληψη που τον κάνει να έχει διαφορά από τα ζώα. Είναι το κάτι διαφορετικό που σχετίζεται και με την ικανότητα της διανοητικής συλλήψεως και το τύπο ανταποκρίσεως.
Για αυτό την θέλει και η Διάνα, που συμβολίζει την διάνοια και κάνει τον άνθρωπο να αναζητά τον Θεό.
Ο Ηρακλής δεν έμεινε μόνο σε αυτά τα δύο αλλά αναζητούσε και κάτι άλλο γι αυτό έκανε ένα κύκλο ζωής.
Αφού την έπιασε την μετέφερε στο Ναό γιατί επιζητούσε την πνευματική ενόραση. Την λεγόμενη διεύρυνση της συνείδησης που του ανοίγει ένα πεδίο επαφής με το Θείο. Ένα άλλο κόσμο ύπαρξης.
Οπότε πρέπει να χρησιμοποιούμε το ένστικτο, την διάνοια και μέσα στο Ναό να μετατρέπεται σε ενόραση για να αποκτήσουμε επαφή με το πνευματικό κόσμο και όλα αυτά που τον ακολουθούν που δεν μπορούμε να τον διακρίνουμε ούτε με το ένστικτο, ούτε με την διάνοια.
Βιβλιογραφία : '' Οι Άθλοι του Ηρακλή '' ALICE BAILEY . Εκδόσεις Κέδρος
Ταροσόφος
Αναλυτής Αστρολογίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου